معرفی آسترها و تقویت‌کننده‌های داخلی
در این مقاله شما با انواع آسترها و تقویت‌کننده‌های داخلی شانه، یقه و گردن آشنا می‌شوید
آسترها: پارچه های مخصوصی هستند که برای پوشاندن داخل لباس استفاده می شوند تا ظاهر آن را نشان دهند و تناسب آن را بهبود بخشند. آسترها ممکن است از پنبه، پشم و گاهی ابریشم باشند، اما اکثر آنها از ابریشم مصنوعی (ویسکوز، استات یا کوپرمونیم که با نام تجاری Bemberg شناخته می شود) ساخته شده اند. در گذشته بهترین آسترها از ابریشم ساخته می‌شدند، آسترهای پشمی یا سایر پارچه های سنگین برای مانتوها یا کاپشن های ورزشی به منظور افزایش وزن و در نتیجه عایق بودن لباس استفاده می شود. مهمترین ویژگی برای آسترهای لباس بیرونی براق و لغزنده بودن است. از نظر زیبایی، پارچه آستر ممکن است تک رنگ، راه راه، چک شده (لایه چک) طرح دار و یا به شکل دیگری تزئین شده باشد. در تولید پوشاک صنعتی، استفاده از آنها مستلزم مطالعه دقیق خواص و رفتار آنها در طول مراحل مختلف ساخت و ساز است، به ویژه هنگامی که فشار داده می شود زیرا هر گونه تغییر در اندازه ممکن است منجر به عیوب جبران ناپذیر یا حداقل آسیب رسان شود. به طور سنتی، آسترهایی با ویژگی های خاص برای ساخت انواع مختلف لباس استفاده می شود. آستر آستین ها به دلیل تماس با آستین ها، عموماً از ریون به رنگ روشن و مطابق با روش های سنتی خیاطی دست ساز ساخته می شوند. در گذشته، زمانی که رنگ‌ها پایدار نبودند، از لکه‌دار شدن رنگ پیراهن به دلیل عرق روی بازو جلوگیری می‌شد. برخی ترجیح می دهند از آستر رنگی خنثی مانند خاکستری مرواریدی استفاده کنند که به راحتی با هر رنگ آستری هماهنگ می شود. برای پارچه های سبک تر می توان استثنا قائل شد.
آسترهای شلوار معمولاً قسمت جلوی لباس را تا زیر زانو می پوشاند. آنها به شلوار کمک می کنند تا به آرامی روی ساق پا بچرخد و از تغییر شکل در مفصل جلوگیری کند و گاهی اوقات برای بهبود احساس شلوار استفاده می شود. اغلب مفید است که پشت را نیز آستر بکشید. این امر به ویژه در مورد پارچه هایی که خارش دارند یا به راحتی درگیر می شوند، مانند پشم های کاکائویی یا نیمه کارایی صادق است. این آسترها از جنس ابریشم مصنوعی با رنگی مطابق با شلوار یا رنگ خنثی ساخته شده اند. آسترهای جیب ها معمولاً از پارچه ای به نام آستر پنبه ای ساخته می شوند. ماده ای مستحکم که تقریباً همیشه از پنبه است، اگرچه گاهی اوقات از ترکیب پنبه و ابریشم مصنوعی، نخ ابریشمی(Terylene)® یا سایر الیاف مصنوعی استفاده می شود. پارچه‌های آستری (Silesia) در رنگ‌های مختلف وجود دارد، اما سازندگان پوشاک اغلب ترجیح می‌دهند از رنگ خاکستری مرواریدی معمولی استفاده کنند تا از تحمیل هزینه‌های اضافی جلوگیری کنند.
منسوجات آستری با مشخصات و هزینه های متفاوت نیز بسته به هدف مورد نظر قابل استفاده هستند. به عنوان مثال، با توجه به اینکه سایش روی جیب‌ها به شدت کمتر از شلوار است، می‌توان از نوعی آستری ارزان‌تر در جیب‌های کت نسبت به آسترهای شلوار استفاده کرد. پارچه آستری همچنین ممکن است برای کمر بند شلوارهای کلاسیک، بند شانه، بند، تقویت‌کننده و غیره استفاده شود.
یکی از لوازم جانبی لباس های بیرونی، رابط است که به جلوی کت شکل و قوام می بخشد و از سه نوع پارچه ذکر شده در زیر ساخته شده .
موی شتر (CAMEL HAIR): این پارچه ای است که برای رابط استفاده می شود، که لباس را کمی سفت تر می کند و شکل خاصی به آن می بخشد. در این رابط تار از پنبه است، اما پود آن از الیاف فنری است که به آن خاصیت ارتجاعی خوبی می دهد، شبیه به پشم یا موی بز، امروزه موی شتر با موادی جایگزین می‌شود که یافتن آنها راحت‌تر و ارزان‌تر است.
موی اسب: این پارچه دارای یک تار پنبه ای و پودی است که از موهای دم و یال اسب ساخته شده است که به طور قابل توجهی فنری است. در قسمت بالایی رابط استفاده می شود که روی سینه و شانه قرار دارد و برای پرکردن لباس عمل می کند و در عین حال انعطاف پذیری بیشتری به جلو می دهد، در نقطه ای که موهای شتر به تنهایی کافی نیست. ارتفاع این پارچه به طول الیاف مورد استفاده محدود می شود و معمولاً از 35 تا 45 سانتی متر یا 14 تا 18 اینچ می باشد. به دلیل انقباض بالای پارچه، ضروری است که قطعات را قبل از برش در دمای 50-60 درجه سانتیگراد(122-140درجه فارنهایت)درآب بخیسانید، بنابراین از هر گونه مشکل بعدی جلوگیری می شود. به طور سنتی در نوعی پنبه برس خورده بود، اما امروزه بیشتر در نسخه پارچه های نبافته یافت می شود، که زبری موی اسب را می پوشاند و این قسمت از رابط را نرم تر می کند. این پارچه های نبافته بدون تار و پود، مقاومت کمتری در برابر شکل دادن دارند و به راحتی با فرم بالاتنه سازگار می شوند.
نوار چسب: این نوارهای پنبه ای که معمولا سفید رنگ هستند، در امتداد لبه ها و درزهای لباس قرار می گیرند تا اطمینان حاصل شود که پارچه در آن نقاط تغییر شکل نمی دهد. این نوار از تکه های پارچه در اندازه های مختلف ساخته شده است.
نوار چسب (زانفیکس) قطعات برش طولی (جهت تار) ساخته شده است. نوار چسب پود از قطعات برش ضربدری (جهت پود) ساخته می شود. نوار بایاس (نوار اریب) از قطعات بریده شده روی اریب پارچه، یعنی با زاویه 45 درجه ساخته شده است. سه نوع نوار به راحتی از یکدیگر تشخیص و متمایز می شوند. نوع پود، بر خلاف تار، هر چندسانت یکبار(هر 100-150 سانتیمتر/39.37-59.06 اینچ) دارای نوارهای همپوشانی هستند، در حالی که نوار چسبنده دارای عناصر است. با زاویه 45 درجه، هر سه نوع نوار باید پارچه را محکم نگه دارند و آن را در اندازه اصلی خود نگه دارند و در عین حال مقدار خاصی خاصیت ارتجاعی داشته باشند.
تقویت‌کننده‌ها معمولاً از پارچه‌های پنبه‌ای برای آرماتورها استفاده می‌شود، اما گاهی ممکن است از کتان یا کنف استفاده شود. دو نوع تقویت‌کننده وجود دارد.
تقویت‌کننده‌های روی لبه‌ها RIBBON (نوار و روبان) و تقویت‌کننده‌های روی سطوح (رابط، سانگانت یا سیلزیا)
ملتون: در اصطلاحات نساجی، این کلمه نشان دهنده پارچه محکم بافته شده ای است که نمدی و برس خورده است و بنابراین ساختاری محکم و بسته، سطح صاف و تقریباً بدون ساییدگی دارد. برای لباس، عموماً برای زیر یقه یک کت کلاسیک استفاده می شود که از دو قسمت ساخته شده است. یکی از پارچه ملتون و دیگری در پارچه تقویت شده(کنفی یا کتان) هر دو قسمت زیر یقه بر روی اریب پارچه بریده می شوند تا به راحتی با فرم گرد گردن سازگار شوند و با دوخت کور(دوخت نوع 103) به هم متصل می شوند. پارچه ملتون ممکن است با یک پارچه غیر بافته جایگزین شود که نیازی به برش جانبی ندارد.
روبان: این پارچه شبیه نوار چسب کدر است، اما به طور قابل توجهی متفاوت است، زیرا دارای اضلاع برجسته ای است که آن را به طور ویژه مقاوم می کند به طوری که می تواند از هرگونه تغییر شکل در نقاطی که در آن اعمال می شود جلوگیری کند.
INTERFACING & SANGEANT: اینها پارچه های نخی، معمولاً سفید، خاکستری مرواریدی یا سیاه هستند که به عنوان تقویت کننده عمل می کنند. برخلاف نوار و روبان که در امتداد لبه ها یا درزها قرار می گیرند، از رابط و سانگانت روی سطوح استفاده می شود.
تقویت‌کننده‌های داخلی (CNVASSING)
در کت ها و پالتوها، تقویت های داخلی بین پارچه خارجی و روکش(یا آستر) در مکان‌هایی که به استحکام بیشتری نیاز دارند استفاده می‌شوند. آنها به جلو، شانه ها، یقه، سرآستین ها، جیب ها و بست های دکمه ها استحکام می دهند و لبه هایی را که در اثر کشش و استفاده تحت فشار قرار می گیرند، تقویت می کنند، مانند کت های بدون آستین و بدون پشت یقه، انواع تقویت‌کننده‌های داخلی(INNEINFORCEMEMENT) مشابه آنهایی هستند که برای روکش‌ها استفاده می‌شوند، اما عموماً باریک‌تر هستند.
اکثر خیاطان و طراحان ترجیح می دهند که برای تقویت داخلی یک الگوی جداگانه ایجاد نکنند، اما ما به شما توصیه می کنیم این کار را تا حد امکان دقیق انجام دهید. مواد مورد استفاده برای بوم زدن که معمولاً موهای شتر نامیده می شود، قابل کنترل و محکم بافته شده، مقاوم در برابر چروک و انعطاف پذیر هستند. بیشتر آنها از ترکیبی از پشم(%40_30) موی اسب(%18_7) و پنبه یا ابریشم مصنوعی ساخته شده اند.
چهار روش برای اعمال آنها وجود دارد
دستی، با کمک ماشین، پارچه چسب حرارتی(زانفیکس) یا روش مخلوط. روش دستی مبتنی بر دوخت دستی است که حتی اگر به زمان بسیار بیشتری نسبت به سایر گزینه‌ها نیاز داشته باشد، همچنان در خیاطی رایج‌ترین روش است، زیرا آن را به عنوان یک لباس خوش دوخت متمایز می‌کند. گزینه‌های دیگر سریع‌تر هستند و حتی اگر اغلب در محصولات کم‌ارزش‌تر یافت می‌شوند، ممکن است برای ایجاد نتایج خوب استفاده شوند. استفاده از محصولات چسب حرارتی (زانفیکس) باعث حذف دوخت و دوز می شود و به شما امکان می دهد محصول نهایی را به سرعت تکمیل کنید.
تقویت در قسمت جلوی کت، به روشی استفاده می‌شود، تا به کت شکل دهد و به حفظ خطوط آن کمک کند تا مطمئن شوید که در طول زمان بدون تغییر باقی می‌مانند. تقویت‌کننده‌هایی که روی لایه مویی اعمال می‌شوند عبارتند از:
1) تکه پارچه در جلو که به افتادن لباس در امتداد بدنه بدون عیب، با لبه‌های صاف و جیب‌های مناسب کمک می‌کند.
2) تقویت کننده در امتداد شانه ها که باعث می شود تا لباس روی تن نشست داشته باشد
3) نوار تقویت کننده در امتداد لبه ها و خط شکست، که به آنها کمک می کند تا روی بدنه صاف قرار گیرند.
روبان تقویت شانه
پارچه تقویت پشت شانه
تقویت‌کننده‌ها بر روی شانه‌های کت اعمال می‌شوند تا از بی‌نقص بودن خطوط و پایداری آن اطمینان حاصل شود، بنابراین پارچه در امتداد تیغه‌های شانه در معرض فشار قرار نمی‌گیرد. تقویت کننده های پشت از پارچه محکم بافته شده، پنبه برس خورده یا خراطین بریده شده است. قسمت های درز تقویت کننده در درزهای لباس گرفته می شود. به این ترتیب نیازی نیست که آنها را با روبان یا نوار چسب روی خط گردن ثابت نگه دارید.
برای لباس های بدون یقه که بیشترین تنش را متحمل می شوند و در نتیجه با روبان تقویت می شوند استثنا قائل شده اند. برای توسعه شانه پشتی، به فضای اضافی برای جبران شکل گرد نیاز دارید. برای انجام این کار، باید کشیدگی خفیف در قسمت درز ایجاد کنید. هنگام دوخت و فشار دادن این قسمت دقت کنید تا شکل ظریف آن حفظ شود. بنابراین ممکن است توصیه شود که دوخت را با نوار تقویت کنید تا شانه های لباس با شکل تطبیق داده شود و از پارگی در امتداد درزها جلوگیری شود. درزهای شکل‌دار شانه‌ها ممکن است پس از دوختن و فشار دادن، خمیده به نظر برسند، اما در هنگام پوشیدن دیگر این مشکل وجود نخواهد داشت.